ایمپلنت
ایمپلنت عبارت است از عضو، گروهی از سلولها ، قطعه و یا دستگاهی که از طریق جراحی درون بدن قرار داده می شود. در دندانپزشکی به پیچ تیتانیومی که به جای دندان کشیده شده درون فک قرار داده می شود.
ایمپلنت دندانی را به اختصار ایمپلنت نیز می گویند. دکتر پراینگوار برانمارک که یک جراح ارتوپد در سوئد بود ، ایمپلنتهای دندانی را به دنیا معرفی کرد.
ایمپلنتها در جایگزینی دندان های از دست رفته انقلابی ایجاد کرده است. تا قبل از اینکه ایمپلنت به بازار عرضه شود بیماران مجبور بودند از روش های جایگزین پروتزی مانند بریج و یا پروتزهای متحرک استفاده کنند. کیفیت جویدن افرادی که از دست دندان مصنوعی استفاده می کنند مانند کسانی که ایمپلنت برای آنها کاشته شده است نیست.
ایمپلنت پیچی از جنس تیتانیوم است که با استخوان فک جوش می خورد. به این فرآیند پیچیده خارق العاده اوسئواینتگریشن می گویند. بعد از اینکه جوش استخوانی انجام شد قطعه‌ای به نام اباتمنت برروی پیچ سوار می شود. در مرحله بعد از این اباتمنت قالب گیری شده روکش دندانی بر روی آن قرار می گیرد.
چه کاری از ایمپلنتهای دندانی ساخته است که از سایر پروتزها بر نمی آید؟
آنچه که سایر پروتزها نمی توانند انجام دهند اما ایمپلنتها قادر به انجام آن هستند ، حفظ و نگهداری استخوان است. سایر پروتز ها نه تنها باعث نگهداری استخوان نمی شوند بلکه باعث تحلیل آن می شوند.
هنگامی که پیچ تیتانیومی در فک کاشته می شود تحلیل استخوان در اطراف آن به شدت کاهش می یابد. انجمن ایمپلنت دندانی آمریکا گزارش می کند که موفقیت کاشت ایمپلنتهای دندانی ۹۷ % است.
ایمپلنتهای دندانی برطرف کننده مشکلاتی هستند که پروتزهای دندانی برای بیماران ایجاد می کنند. این درمان سبب می شود که بیماران با اعتماد به نفس بیشتری غذا بجوند. همچنین زیبایی بیشتری را به بیماران هدیه می کند.
تعداد ایمپلنتها
تعداد ایمپلنتهایی که لازم است برای جایگزینی دندان های کشیده شده به قطر و ارتفاع استخوان شما بستگی دارد. در بعضی موارد می توان با کاشت دو عدد پیچ در هر فک گیر پروتز کامل را چند برابر کرد.
در بعضی موارد نیز می توان با کاشت ۶ تا ۸ پیچ تیتانیومی در هر فک، برای بیمار بریج دندانی ساخته شود. در این صورت دیگر نیازی به پروتز کامل وجود ندارد و بیماراز شر دندان مصنوعی خلاص خواهد شد.
